Wspominiarka

Dziś naszła mnie bardzo dziwna refleksja....

Jak to jest, że jesteśmy z kims tyle lat, tyle przeżyliśmy

Spotkało nas tyle dobrego i czasem złego.

Razem spędzaliśmy świeta, wakacje i wolne chwile

Planujemy przyszłość

Jesteśmy żoną i mężem, mamy dzieci, dom, samochód itp

A jednak czujemy sie samotni, sami jak palec, dlaczego?

Dlaczego mimo wielu szczęśliwych chwil, mimo tylu radości

jest nam smutno i źle.....

Gdzie jest problem, gdzie popełniony został błąd?

Co zrobiliśmy nie tak?

Ciagle to samo wciąz błądzimy krecimy sie w kółko i wracamy do punktu wyjścia

bez żadnej odpowiedzi, bez rozwiązania.....

Jak to jest, ze czujemy sie samotni mając obok siebie wszystkich których kochamy.

Łzy same cisną sie do oczu...........

mam wszystkich koł siebie co kochama a jednak serce wyje z tęsknoty

Ktoś zapyta z tęsknoty za czym? Mam wszystkich powinnam być szczęśliwa

a jednak.........

ja kocham całym sercem , oddałabym wszystko za swoja rodzinę

ale czy oni oddali by wszystko za mnie?

Brak mi tej pewności,

brak mi oparcia, wsparcia

nie czuje miłości...........

Czasem człowiek zastanawia się,

DLACZEGO JA?

Ja równiez borykam się z nim w zasadzie każdego dnia.

Zaczynam zastanawiać sie po co?

Po co zadajemy sobie to pytanie?

Dlaczego zawracamy nim sobie głowę?

Każdy z nas ma własną drogę życia, 

ścieżkę, którą sam sobie wybiera, sam idzie tam gdzie chce.

Dlaczego więc później mamy wyrzuty - zresztą nie wiadomo do kogo,

Dlaczego budzi się w nas żal- nie wiadomo do kogo,

Dlaczego budzi sie w nas gniew i rządza zemsty- nie wiadomo do kogo.

Dlaczego często oskarżamy niewinnych ludzi za to co nas spotkało-

skoro sami zdecydowaliśmy o naszym losie, o tym co właśnie zrobiliśmy.

Człowiek to dziwna istota, robi coś, później żałuje albo i nie żałuje ale jest zły?

Dlaczego tacy jesteśmy, zamiast cieszyć się tym co mamy,

każdym dniem, promykiem słonca, kroplą deszczu, płatkiem sniegu.....

Życie jest piękne tylko musimy chcieć to dostrzec

Nauczyć się cieszyć każda chwilą, małymi rzeczami, które często okazują sie wielkie.

Każdy z nas tyle juz przeżył,

tyle miłych, ciepłych chwil jak i tez tych chwytajacych za serce i wyciskajacych łzy.

Nic nie dzieje sie bez przyczyny,

nauczmy się cieszyć i doceniac to co mamy

Wspominiajmy to co było i wyciągajmy z tego wnioski by zmienić nas na lepsze

nie szukajmy winnych tego co nas spotkało tylko zmieńmy siebie by to sie juz nie powtórzyło.